เซอร์อเล็กซานเดอร์ เฟลมมิ่ง (Sir Alexander Fleming) เป็นผู้ค้นพบเพนนิซิลินเมื่อปี ค.ศ. 1928 จากการสังเกตว่า ราที่ขึ้นบนขนมปังสามารถฆ่าเชื้อแบคทีเรียตระกูลต่างๆ ได้ ซึ่งจากข้อสังเกตเล็กๆ ครั้งนี้เองได้นำมาซึ่งการค้นพบครั้งสำคัญต่อประวัติศาสตร์การแพทย์ เฟลมมิ่งพบว่า สารจากธรรมชาติสามารถใช้ฆ่าแบคทีเรียที่ก่อให้เกิดโรค ซึ่งเป็นอันตรายต่อร่างกายของมนุษย์ได้
ในเวลาต่อมา ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ความต้องการเพนนิซิลินเพิ่มมากขึ้น เนื่องจากมีผู้ที่ได้รับบาดเจ็บจำนวนมาก แต่การสกัดยาปฏิชีวนะจากเชื้อราเพนนิซิลินนั้นใช้เวลานาน และได้ยามาเพียงจำนวนน้อย ทำให้นักวิทยาศาสตร์จำนวนมากพยายามคิดค้นหาวิธีการที่จะผลิตเพนนิซิลินอย่างมีประสิทธิภาพและรวดเร็ว ซึ่งในเวลาต่อมา นายแอนดริว เจโมเยอร์ (Andrew J. Moyer) นักจุลชีววิทยาผู้นำทีมวิจัยในประเทศสหรัฐอเมริการ พบวิธีการเพาะเชื้อราในกรดแลกโตสและเหล้าข้าวโพด ทำให้สามารถผลิตเพนนิซิลินได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น ซึ่งเทคนิคนี้ต่อมาได้รับการจดทะเบียนสิทธิบัตรเมื่อปี ค.ศ. 1984 |